JANTZI BETAURREKO MOREAK / MIRA CON GAFAS MORADAS

Maialen Mesonero Irazusta (3.B) eta Ohiane Cepa Marcos (3.A) ikasleek urriaren 19an Eibarren ospatutako Judo Txapelketan dominak lortu zituzte. AUPA NESKAK!!!!

Las alumnas Maialen Mesonero Irazusta (3ºB) y Ohiane Cepa Marcos (3ºA) en el campeonato de Judo que se celebró el día 19 de octubre en Eibar ganaron dos medallas. ZORIONAK!!!

EMAKUMEAK ZARAUTZEN FUTBOLEAN

Emakumezkoen futbola oso indartsu agertu da Zarauzko hondartzan

Zarauzko hondartzako futboleko torneoak beti izan du ospe handia. Kirol honek aldakuntza dezente izan ditu eta zaila egiten da lehen zuen ospea mantentzea. Hala ere, azkeneko bost bat urteetan emakumeak agertu dira, eta beren lehiaketa, gainera, indartsu dator.

Jon LEUNDA

Kontxako eta Zarauzko hondartzako lehiaketak izan dira ospe eta izen handikoak hondartzako futbolaren barruan. Bi lehiaketa hauek Gipuzkoako futbolaren harrobitzat hartu izan dira. Futbolak, ordea, aldaketa asko izan ditu azken urte hauetan, eta bi lehiaketa hauek beherantz egin dute, eta ez dute orain dela urte batzuk zuten indarra. Hala ere, biek aurrera egiten dute, eta Zarauzko hondartzan, emakumezkoen torneoa sekulako indarra hartzen ari da.

«Orain dela bost bat urte hasi ginen jokatzen. Hasieran zortzi talde izan ziren, baina urtetik urtera gora doa, eta uste dut horrela jarraituko duela», dio Aitziber Garmendiak, Arazi Txangurro taldeko jokalaria da bera, eta lehiaketa honen bultzatzaileetako bat. Izan ere, Zarauzko txapelketa honetan, lehen zelai handian edota areto futbolean ibilitzako jokalari ugarik egin dute topo. Bertan, Añorgan, Oiartzunen edota Hegoalde taldeetan jokatutako hainbat lagun ikus daitezke, eta ez hiru horietakoak bakarrik, baita beste hainbat taldetan ibilitakoak ere.

«Hasiera batean honen antolatzaileek ez zuten uste guzti hau lortuko genuenik», dio Aitziberrek. «Badakizu, emakumeok askotan temati samarrak izaten gara, eta egin behar genuen horrekin aurrera egin genuen. Zortzi bat talde izatea beharrezkoa zela esan ziguten. Talde bakoitzak hamabost bat fitxa behar ditu. Azkenean, dena lortu genuen, zortzi talde osatu genituen, eta hortxe abiatu zen lehiaketa», eransten du.

Izan ere, hasiera hura oraindik gertu badago ere, gauzak aldatuz doaz, eta hobera, gainera. Torneoak indar handia hartu du, talde kopurua gehitzen ari da, eta joko maila ere bai. «Argi dago mailak gora egin duela. Lehen futbolean edo areto futbolean ibilitako jende asko dago. Hasiera batean helburua ongi pasatzea zen. Helburu horrek orain ere bere horretan jarraitzen du, baina horri irabaztea gehitu zaio. Lehiakortasun handia dago, eta talde bat osatzerakoan ez da edonorengana joaten. Baldin badakizu norbait futbolean edo areto futbolean aritu dela, eta utzi egin duela, haren bila zoaz. Taldeak ere gero eta indartsuago datoz», dio Aitziber Garmendiak.

Futbolean bertan ere gauzak nabarmen aldatu dira. Orain dela urte batzuk, lokatza ohikoa izaten zen zelaietan, eta are gehiago aurtengo moduko negua eginez gero. Orain, ordea, belar artifiziala duten zelaiak dira gehienak, eta han ez dago lokatzik. Hondartzako futbolean, ordea, askoz gehiago zikindu behar da, eta gogorragoa da. Gaur egun, bai mutilek, bai neskek, zelai moderno horietan jokatzea nahiago izanda, hondartzako lehiaketak duen xarmaz hitz egiten du Garmendiak.

«Oso giro berezia da. Egia da, zelai arruntean edo kiroldegi batean jokatzea baino askoz ere zailagoa dela hau. Hemen jokatuz, askoz ere gehiago nekatzen zara. Hondarraren arabera ere izan ohi da, baina izaten dira egunak, gogor-gogor eginda zaudenak. Futbolean aritu eta hurrengo egun batzuetan mugitzea nekeza egiten den astelehenik ere izaten da, baina honek xarma berezia du. Behin hasi, eta gero uztea zaila izaten da», dio zarauztarrak.

Giro bikaina

Izan ere, torneo honen inguruan sekulako giroa sortzen dela onartzen du Aitziberrek: «Eguraldi ona eginez gero, partiden garaian jende asko batzen da partidak ikustera, eta giro berezia izaten da, han hondarretan. Finalen egunekoa ere zirraragarria izaten da. Dena amaitutakoan bazkari bat izaten da, eta egun osoa ematen dugu elkarrekin. Jende askok hurrengo eguna jai hartzen du, finalen egun horretaz nahi adina gozatzeko», diosku Arazi taldeko jokalariak.

Partidak jokatu aurretik, ordea, lana ere egitea egokitzen da, izan ere, hondartza ez da zelai arrunt bat, eta aurretik dena prestatu behar izaten da, eta amaitutakoan lehen bezala utzi: «Aurretik zelaia markatu behar da. Dagokion moduan jarri behar da, gero futbolean aritzeko. Gero ateak ekarri, jarri, dena egin behar izaten da. Amaitutakoan, atzera ateak hartu, eta txukun-txukun gorde behar dira. Egin beharra dago, baina pozik egiten dugu», esaten du Aitziberrek.

Zelaia atontzeak ematen duen lanaz gain, dirua ere batu behar izaten da. Parte hartzeko ordaindu egin behar izaten baita. Baloiak erosi behar izaten dira, eta epaileak ere ordaindu behar dira. Jantziak ere lortu behar dira, beraz kostu batzuk izaten dira, eta horri aurre egiteko babesleak ere bilatu behar izaten dira.

«Hemen lehiatzeko dirua behar da. Izena emateko ordaindu behar da, baloiak ere guk jartzen ditugu, eta epaileak ere bai. Nahiz eta partidak beti Zarauzko hondartzan jokatu, beti talde bat izaten da `etxekoa', eta bestea `kanpokoa'. Etxeko bezala aritzea egokitzen zaionak egin behar ditu lan horiek. Jantziak ere behar ditugu, baina normalean denok topatzen ditugu babesleak. Hemen parte-hartzeak izena ematen du, komunikabideetan ateratzen zaituzte, jende asko doa ikustera, eta enpresen izen hori asko erabiltzen da, beraz, ez da arazorik izan, orain arte, behintzat, babesle horiek topatzeko, eta aurrerantzean ere ez izatea espero dut», dio Garmendiak.

Aitziber bera ere lehen futbolean ibilitakoa da, eta bera bezala zelai handian edo txikian jokatutako ugari dabiltza, eta horrek maila asko hobetu duela onartzen du: «Lehen futbolean ibilitakoak gara gehienak, eta hori nabaritzen da. Lehiakortasun hori zainetan daramagu, eta hori ikusten da. Añorgan, Oiartzunen, Anaitasunan edo Lagun Onak taldeetan ibilitako ugari dago, baita beste talde batzuetakoak ere. Ligan lehen postuan Rovellik amaitu du, Tolosako taldeak. Jokalari gehienak Hegoaldean aritutakoak dira, areto futboleko Ohorezko Mailan. Gero, Kupela taldea dago. Hor eskubaloian jokatutako jendea dago, eta batzuk orain ere aritzen dira», esaten du.

Zortzikoa

Nesken hondartzako futbolean zelaia mutilena baino laburragoa izaten da, eta zortzi jokalarik osatzen dute, atezainak, eta zelaiko zazpik. Bi zati izaten dira, eta bakoitzak 35 minututako iraupena izaten du. Partidak, beti, marearen arabera antolatzen dira, marea behean dagoenean izaten baita, eta partidak dauden egunean, Zarauzko hondartzaren itxura liluragarria izaten da, hondartzaren alde batetik besteraino futbol zelaiak osatzen baitira.

Baloiak zelai handian erabiltzen diren berak izaten dira, eta arautegia ere ia bertsua erabiltzen dute. Jokoz kanpokoa aldatzen da, eta hori zazpiko futbolean egiten den moduan egiten dute. Area handiko marra, alboko marraraino luzatzen da, eta handik aurrerakoa izaten da jokoz kanpo.

Oinetakoak erabiltzen dituzte neskek, areto futboleko zapatilak izaten dira, eta hor badute mutilekin beste ezberdintasun bat, horiek hanka hutsik jokatu behar izaten baitute. Parte hartzen duten jokalarien adinari begiratuta, ezin esan gaztetxoak aritzen direnik, nahiz eta adin guztietakoak diren: «Adin guztietakoak gara, baina askotan lehen futbolean aritutakoak gara. Aurten ez, baina lehen amak direnak ere aritu izan dira jokatzen», dio Aitziber Garmendiak.

Lehiaketa unerik beroenean dago, Ligako finalerdiak ari baitira jokatzen. Martxoko azkeneko igandean jokatu zituzten joanekoak, eta bertan Rovellik Xixario Erretegiari irabazi zion, eta Arazi Txangurroren eta Oteizaren arteko dema, berriz, berdinean amaitu zen.

Itzulerakoak apirilaren 19an jokatuko dira, eta apirilaren 26an, berriz, final handiak izango dira. Ligako lehenengo laurek bakarrik lortzen dute, ordea, finalerdietan sartzea, beste guztiek Kopan sartzen dira, eta haiek norgehiagoka bakar batera jokatzen dituzte kanporaketak, finaleko eguna egun berean izateko.

Talderik gehienak zarauztarrak dira, baina ez denak, Aitziberrek dioen moduan: «Gehienak gara zarauztarrak, baina badaude kanpokoak ere. Ligako finalerdietan, esaterako, Rovelli eta Xixario Erretegia daude. Lehenengoak Tolosakoak dira, eta bigarrenak, berriz, Oriokoak. Dena dela, talde gehienak zarauztarrak izan arren, talde bakoitzean bat baino gehiago dago kanpokoa dena. Azpeitiarrak, azkoitiarrak, getariarrak, donostiarrak, hainbat herritako jendea egoten da taldeetan», dio Garmendiak.

Horrek entrenamenduak behar bezala egitea galarazten omen du, baina jendea ondo prestatuta omen dator: «Hasi ginenean talde guztiak entrenatzen ginen, baina leku ezberdinetako jendea baldin badago taldean, asko kostatzen da hori lortzea. Hala ere, jendea oso prestatuta dator. Bere kabuz kirola egiten du, eta sasoiko heltzen dira partidetara. Alde horretatik ez dago inongo arazorik», dio jokalari zarauztarrak, izan ere, emakumezkoen futbolean eta emakumezkoen areto futbolean izen garrantzitsuak izan diren jokalari bat baino gehiago ikusten da Zarauzko hondartzan lehiatzen.

Etorkizun oparoa

Torneo honek indar handia hartu du, antolatzaileek hasieran uste zutena baino handiagoa; agian, hau bultzatzen aritu ziren neskek uste zutena baino gehiago ere bai, baina gauzak ongi egin dituzten eta ongi egiten ari diren seinale ere bada hori.

Denek garbi dute honek aurrera egingo duela, eta gero eta indar handiagoarekin: «Nik uste dut baietz. Agian aurten aritu den talderen batek heldu den urtean utz lezake, baina besteren bat edo bi agertuko dira, horretan ez daukat inongo zalantzarik. Aurrez aipatu bezala, lehiakortasuna gero eta handiagoa da. Hamahiru talde baldin bagaude hemen jokatzen, horietatik zortzi bat txapelketa irabaztera ateratzen gara, eta horretara gatoz jokatzera, baina guztiaren gainetik, ongi pasatzea da helburua, eta hori ere ederra da, baita lehen zurekin aritu den jendea ikustea ere. Gero, hor batzen den giro hori ere xarmangarria da, eta guzti honek indarra hartu du, eta seguru nago gero eta talde gehiagok nahiko duela hemen parte hartu. Hasteko zortzi talde ginen, eta oso urte gutxian kopuru horri beste bost talde gehitu zaizkio, eta hori oso berri ona da», aitortzen du Aitziberrek.

Orain txapelketako alderik politena geratzen da. Alde batetik Ligako finalerdien itzulera, eta Kopako finalerdiak, eta apirilaren azkeneko igandean, berriz, final handiak. Horrekin amaituko da aurtengo denboraldia, eta batzuek helburuak bete ahal izango dituzte, eta beste batzuek, berriz, ez. Hori ahaztuta, datorren urteari begira jarriko dira hainbat, berriro ere lehiaketa abian jarri, eta dena hobetzeko asmoarekin. Aurtengo jokalari batzuek jarraituko dute, eta beste batzuek ez, baina haien lekua berri batzuk hartuko dute, lehiak orain arte bezala jarraitzeko.

«Beti ari zara utzi behar duzula esaten, garaia dela, baina hau barruraino sartzen da, eta berriro ere aurrera edo atzera egiteko ordua heltzen denean, aurrera egiten duzu. Honek badu zerbait berezia», esaten du Aitziber Garmendiak.

Bera eta bera bezalako hainbati esker jokatzen da emakumezkoen torneo hau, urtetik urtera hobetuz, eta horrela segitzeko itxaropenarekin. Partidak dauden egunean Zarauzko hondartzatik txango bat egin nahi duenak, hainbat eta hainbat partida ikusi ahal izango ditu. Hasi gaztetxoenetatik, eta handienetaraino, bai mutilak, bai neskak.

Han ez dago ez harmailarik, ez hesirik, eta horrek zirrara berezia ematen du. Garbi dago han aritzeko, gogoak ere handia behar duela izan, ez baitago aldagelarik, ezta dutxarik ere. Eguraldi ona egiten duenean denak gustura, txarra egiten duenean, nolabait moldatu, eta aurrera. Guztia hain ongi joatearen ardura ere badu Zarautz Kirol Elkarteak, eta garbi dago, honek beste urte askotan ere jarraitu behar duela.

EMAKUMEAK FUTBOLEAN

Las niñas jugarán a fútbol en La Concha

Este fin de semana estrenan la competición escolar en la arena después de muchos años en los que sólo los niños utilizaban ese espacio

VICKY PIZARRO   21-10-2014 - 16:00 CET

"No era una situación de discriminación, sino de desigualdad", explica a Radio San Sebastián Leire Landa, directora de Donostia Kirola. Hasta ahora sólo los chicos competían en la arena de La Concha y las chicas lo hacían en los campos de hierba artificial. Se trataba de una situación en la que no todos jugaban en las mismas condiciones, aunque siempre ha habido la excepción de alguna niña que jugaba en equipo masculino.

Votar

En La Concha se juegan 45 partidos cada sábado de competición de deporte escolar-

·         AUDIOS:
Leire Landa: "La calidad de los campos de hierba artificial es buenísima, pero se hacía una diferencia"

o    oir

Hace dos años, el Ararteko Iñigo Lamarca, emitió una recomendación para que se subsanara esta situación. Desde entonces tanto el ayuntamiento de San Sebastián, como la Diputación, los centros escolares y los padres han trabajado de forma conjunta hasta llegar a la decisión de que tanto niños como niñas deberían jugar en la playa.

El caso es que no hay sitio para todos los equipos así que se irán alternando los partidos en la playa con los que se disputen en campos de hierba artificial. En la Concha, en el momento en el que llega la temporada de invierno de deporte escolar, cuando la marea lo permite, se montan 15 campos de fútbol-8. En cada uno se juegan tres partidos, así que en total, se disputan 45 encuentros, lo que significa que hay 90 equipos jugando en cada jornada. Sólo de chicos ya hay 86 equipos, y de chicas 26.

Ahora se elaborará un calendario para que vayan repartiéndose las canchas, tanto las de la arena de la playa como las de hierba artificial, y se conseguirá unificar la competición masculina con la femenina.

Fueron un grupo de padres y madres de chicas de 5º y 6º curso de primaria los que se dirigieron al Ararteko. Señalaban que estaban satisfechos con la participación de sus hijas en las actividades de deporte escolar coorganizadas por la Diputación de Gipuzkoa pero exponían que los partidos de fútbol que se disputaban en el marco de este programa podían disputarse en la playa de La Concha cuando se tratara de equipos masculinos o mixtos, mientras que los equipos de chicas, "en virtud de criterios organizativos", debían jugar en los campos de Añorga y Puio.

Consideraban que esa situación suponía "relegar las competiciones femeninas a lugares de menor visibilidad social, lo que resultaría contrario a los principios de respeto y promoción de la igualdad de género". El Ararteko cogió el guante y emitió una recomendación por la cual se instaba a la Diputación y al Ayuntamiento a "eliminar de forma efectiva la segregación por razón de sexo en la utilización de tales espacio, así como de dotar de mayor visibilidad, espacio y presencia pública al deporte practicado por mujeres y niñas".

En Donostia el fútbol se juega en la playa desde hace casi 75 años. Una modalidad con mucha tradición pero con bastantes incomodidades para los jugadores: el frío, la arena mojada o la lluvia. Además a los que les toca el primer partido, el de las 8:30, les corresponde montar las porterías, y a los que juegan en el último turno, desmontarlas. Un enclave del que han salido grandes figuras del fútbol, como Xabi Alonso, que jugó en la arena de La Concha cuando era niño con el equipo del Antiguoko.

MALALA

JANTZI BETAURREKO MOREAK / MIRA CON GAFAS MORADAS

Malala Yousafzai pakistandarrak jasoko du aurten Bakearen Nobel saria.

Malala Yousafzai nerabe pakistandarra eta Kailash Satyarthi ekintzaile indiarra saritu ditu Norvegiako Nobelaren batzordeak, haurren eskubideen alde egindako lanagatik. Bereziki, umeen eta gazteen errepresioaren aurkako eta hezkuntzarako eskubidearen aldeko jardunagatik saritu dituzte.

Iaz, hain justu, Yousafzaik Adierazpen Askatasunaren Sarajov saria jaso zuen, nesken hezkuntzarako eskubidearen alde egindako lanagatik. 2012an talibanek tirokatu zuten, eta gertakariak oihartzun handia izan du mundu osoan. 17 urterekin, Nobel saridun gazteena da —orain arte Lawrence Bragg fisikaria zen; 25 urterekin jaso zuen saria—.

Malala, la premio Nobel más joven de la historia"Esta recompensa es para todos los niños sin voz", dijo Malala Yousafzai.

La paquistaní Malala Yousafzai, reconocida el viernes con el Premio Nobel de la Paz por su labor en defensa de la educación de la niñez, es, con 17 años, la más joven receptora de este galardón desde su creación, en 1901.

Su nombre saltó a la palestra al saberse que ella era la niña que había escrito un blog en la web de la BBC bajo el seudónimo de Gul Makai durante la dominación talibán del valle del Swat, en el norte de Pakistán, entre los años 2008 y 2009. Fue en esa época cuando muchos niños, y sobre todo muchas niñas, se quedaron sin escuela, primero por la prohibición de los talibanes y luego por los intensos combates que duraron casi medio año. 

MAFALDA

BERDINTASUNA

BERDINTASUNA

"Danborrada mistoa izateak ez du esan nahi parekidea denik"

Emakumeek danborradan izan duten parte hartzearen inguruko liburu bat argitaratu du Donostiako Udalak: 'Emeki-emeki berdintasunezko Danborradarantz'.

Emeki-emeki berdintasunezko Danborradarantz liburuaren aurkezpena. / Juan Carlos Ruiz, Argazki Press

2014-09-30 / Irutxuloko Hitza

Berdintasun Sailak iaz eskaini zuen beka bati esker egindako ikerketa lanaren emaitza da liburua, eta gaur aurkeztu dute, udaletxean. Naiara Sampedro Berdintasun zinegotziarekin eta Juan Karlos Izagirre alkatearekin batera, bertan izan dira Beatriz Moral eta Xabier Kerexeta ikerketa lanaren egileak ere.

Danborrada sortu zenetik gaur arteko hainbat argazki, testigantza, bitxikeria eta testu bildu dituzte liburuan. Lan dibulgatzaile bat izatea nahi dute, eta agerian utzi dute emakumeek hasieratik parte hartu izan dutela danborradan; sekula ez zaie parte hartzea debekatu. Hala ere, 36ko gerraren eta frankismoaren ondorioz, danborrada bera desagertzear egon zen, eta emakumeen presentzia ere bai. Azken hamarkadetan berdintasunaren bidean pauso garrantzitsuak eman direla nabarmendu dute egileek. Dena den, hainbat mugarri historiko azpimarratu dituzte, Kresala konpainiaren lana, esaterako. Kerexetaren arabera, "egun danborraden %90 mistoak dira, baina danborrada mistoa izateak ez du esan nahi parekidea denik. Jendarteak naturaltzat hartzen du gaur egungo egoera, baina ez da horrela".

Elkarrekin bai, baina ez maila berean

Danborrada "jendartearen isla" dela adierazi du Izagirrek; "ez da parekidea, ez kuantitatiboki eta ezta kualitatiboki ere". Zentzu horretan, Berdintasun zinegotziaren hitzetan ere, "urtez urte pausoak ematen ari gara berdintasunezko danborradaren alde, baina hori egia izan dadin jendartearen pentsaera aldatzea beharrezkoa da. Izan ere, gaur egun oraindik ere historiaren erabilera interesatuak egiten dira, justifikazioak bilatu behar izaten dira emakumeei lekua egiteko, ez ikusiarena egiten da, eta inertziaz jokatzen da, gauzak auzitan jarri gabe. Behin betiko urratsa emakumeen eta gizonen ahotsa eta hitza guztiz baliokideak direnean egingo da, berdinak direnean kopuruan, presentzian, zilegitasunean, mailan, ospean".

Beatriz Moralean arabera, 30 urte hauetan lortutakoak gutxietsi gabe, gaur egun oraindik ez dago emakumeen eta gizonen arteko orekarik. Danborradako parte hartzaileen herena baino ez dira emakumeak, eta oso danborrada gutxitan hartu dezakete parte edozein postutan. Emakumeek oso gutxitan betetzen dituzte agintari postuak, eta erabakitzeko esparruetatik kanpo geratzen dira. Afariei dagokionez ere, oraindik ere hainbat elkartetara ez direla emakumeak sartzen aipatu du Moralek.

Sari emate ofizialek ere izan dute kritika. Urrezko Danborra dutenen artean %8,5 dira emakumeak eta Hiritar Merezimenduaren Dominetan, berriz, %21a. Komunikabideetan ere parekideak ez diren konpainiak gehiago ateratzen direla ondorioztatu dute ikerketa lanean.

Etorkizunari begira, haur danborradetan parte hartzen duten gehienak neskak direla azpimarratu dute. Dena dela, "Irun eta Hondarribian adina soinu egin ez bada ere, Donostiako danborradan emakumeek euren lekua hartzeko lan eta borroka asko egin dute", esan du Moralek.

Sei pertsona aritu dira urte eta erdiz ikerketa lan hau egiten. Danborradari buruz informazio asko badago ere, emakumeen parte hartzeaz datu zehatzak eta testigantzak lortzea asko kosta zaiela onartu dute, "normaltzat hartzen zutelako ez agertzea". Etorkizunerako tresna baliagarria izango den esperantzan, urriaren 16an aurkeztuko dute jendaurrean liburua eta ikerketa lana bera. Udaletxeko udalbatza aretoan egingo dute aurkezpena, 19:00etan. Hortaz gain, 354 ale banatuko dituzte, eta Berdintasun Sailaren webgunean ere deskarga daiteke liburua.

Mujeres a la conquista de la Tamborrada

UN LIBRO RECOGE LA EVOLUCIÓN DE LA PRESENCIA FEMENINA EN LOS DESFILES FESTIVOS

UN REPORTAJE DE C. ALONSO FOTOGRAFÍA RUBEN PLAZA - Miércoles, 1 de Octubre de 2014 - Actualizado a las 06:08h

       

La Tamborrada del día de San Sebastián cuenta aproximadamente con un tercio de mujeres en las filas de las distintas compañías. Las cifras, por lo tanto, no son paritarias y, además, la presencia de mujeres y hombres no tiene la misma “calidad”. Esta es una de las conclusiones del estudio elaborado por un equipo de seis investigadores, coordinado por Beatriz Moral, que fue presentado ayer en el Ayuntamiento de Donostia, que ha impulsado la iniciaciativa por medio de una beca.

La publicación, bajo el título Paso a paso hacia una tamborrada en igualdad. 1813-2013: Cómo las mujeres hemos ido conquistando nuestro espacio en la Tamborrada, hace un repaso de los distintos hitos históricos que han ido conformando la realidad actual así como un análisis antropológico de la situación.

“Dentro del aspecto cualitativo, la presencia de las mujeres es insignificante entre quienes piensan y deciden cómo serán las fiestas”, manifestó el investigador Xabier Kerexeta, que añadió que “muy pocas mujeres cubren puestos de mando en las compañías y pocas acceden a ámbitos de decisión”. “En numerosas ocasiones -añadió- el único papel que desempeñan las mujeres consiste en llevar el champán o los palos a los tamborreros”.

Por su parte, la coordinadora del trabajo, aseguró que, en ocasiones, las mujeres que salen en determinadas tamborradas de sociedades masculinas no pueden acceder a cenar en ellas, ni tampoco las integrantes femeninas de las txarangas.

También recordaron que antes de la Guerra Civil existían tamborradas de mujeres y que, aunque no fueron prohibidas, fueron desapareciendo. Posteriormente, en 1980, empezaron a surgir tamborradas mixtas.

Cerca de 350 ejemplares de la publicación, que incluye una versión en euskera y otra en castellano, serán repartidos entre las distintas formaciones festivas que animan la ciudad el día de San Sebastián. Además, todo el que lo desee podrá descargar el libro en la página web del Ayuntamiento: www.donostia. eus.

El alcalde, Juan Karlos Izagirre, consideró que el documento tiene un “gran valor” para conocer con rigor la historia de la fiesta donostiarra desde el punto de vista de la igualdad. El trabajo se presentará al público el 16 de octubre en el Salón de Plenos a las 19.00 horas.

HACIA LA IGUALDAD

1928-29. Existían tamborradas de mujeres.

1980. Empiezan las tamborradas mixtas con Kresala.

1984. Se hace oficial la participación igualitaria de niñas en la Tamborrada Infantil.

1987. Primer Tambor de Oro a una mujer: Pilar Miró.

1999. Las mujeres suben al tablado de la plaza de la Constitución.

COORDINADORA

La coordinadora del trabajo recordó que entre los premios que otorga el Ayuntamiento donostiarra, las mujeres son minoría. En las Medallas al Mérito, las mujeres constituyen el 21%.